Fenicja: Różnice pomiędzy wersjami
euc>3meraldKv mNie podano opisu zmian |
euc>3meraldKv mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
== Rząd == | == Rząd == | ||
System rządowy Fenicji opierał się na tzw. federalizmie miast. Wszystkie miasta miały mieć | System rządowy Fenicji opierał się na tzw. federalizmie miast. Wszystkie miasta miały mieć dużą autonomię i niezależność od innych miast. Co dwa miesiące miały się rozgrywać wybory na tzw. miasto reprezentacyjne, czyli na burmistrza, który miał reprezentować Federację Fenicką jako ich przywódca. Parlament Fenicki składał się także z Senatu, w którego skład wchodziło po dwóch obywateli każdego miasta. | ||
== Dyplomacja == | == Dyplomacja == | ||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
* Kair | * Kair | ||
* Walencja | * Walencja | ||
* Neapol | * Neapol | ||
* Bari | * Bari | ||
* Sarajewo | * Sarajewo | ||
* Belgrad | * Belgrad | ||
* Konstantynopol | * Konstantynopol | ||
* Tyr | * Tyr | ||
* Antananarywa | * Antananarywa | ||
* Kinszasa | * Kinszasa | ||
* 2 nieznane miasta Illyrii | |||
* 2 nieznane miasta na Iberii | |||
== Historia == | == Historia == | ||
Wersja z 20:54, 18 lut 2022
Fenicka Federacja miast-państw (Fenicja, Federacja Fenicka) była demokratycznym państwem na II edycji WorldMC panująca głównie nad basenem Morza Śródziemnego, założona przez jemenika 5 lipca 2019 w mieście założycielskim Kartaginy.
Rząd
System rządowy Fenicji opierał się na tzw. federalizmie miast. Wszystkie miasta miały mieć dużą autonomię i niezależność od innych miast. Co dwa miesiące miały się rozgrywać wybory na tzw. miasto reprezentacyjne, czyli na burmistrza, który miał reprezentować Federację Fenicką jako ich przywódca. Parlament Fenicki składał się także z Senatu, w którego skład wchodziło po dwóch obywateli każdego miasta.
Dyplomacja
Federacja Fenicka miała oficjalny sojusz z Imperium Brytyjskim. Od 9 lipca byli oni w konflikcie z Imperium Mongolskim, aż do 20. lipca 2019, do końca edycji.
Terytoria i miasta
Federacja Fenicka była federacją miast-państw, która panowała na terenach ciągnących się od Iberii, do Libanu, i dodatkowo, posiadała ona kilka kolonii afrykańskich oraz wasala, Illyrię. U szczycie swojej potęgi Federacja składała się z 16 miast oraz mieściła około 60 obywateli. Są dodatkowo pogłoski głoszące tymczasową lub permanentną kontrole nad Bawarią, a Illyria mogła ogłosić niepodległość kilka dni przed 20. lipca 2019 roku.
- Kartagina
- Trypolis
- Kair
- Walencja
- Neapol
- Bari
- Sarajewo
- Belgrad
- Konstantynopol
- Tyr
- Antananarywa
- Kinszasa
- 2 nieznane miasta Illyrii
- 2 nieznane miasta na Iberii
Historia
Założenie federacji
jemenik założył kraj o nazwie Fenicja, 5. lipca 2019. Odtąd zaprosiła ona wiele miast przybrzeżnych z basenem śródziemnomorskim.
Sojusz z Imperium Brytyjskim
Krążą pogłoski, iż Fenicja przyznała Imperium Brytyjskiemu dzierżawę nad Gibraltarem oraz Suezem, który uprzednio sobie rościła, jedynie za to, że Brytania jest sojusznikiem Fenicji.
Aneksja Illyrii przez Fenicję
Illyria była strefą buforową pomiędzy dwoma mocarstwami Federacji Fenickiej i Imperium Mongolskim, a jej mieszkańcy czuli się zagrożeni atakiem jednego z dwóch państw. Kraj ten przeżywał głęboki kryzys w niemalże każdej dziedzinie egzystencji. W związku z tym, 9. lipca 2019 zarząd Illyrii postanowił przyłączyć się do Fenicji, jako kolejna prowincja. Wierzono, że ogólna sytuacja się poprawi, i tak się stało, sytuacja gospodarcza, militarna i demograficzna się znacznie poprawiła, a nowemu rejonowi przyznano tereny Grecji.
Konflikt z Imperium Mongolskim
Konflikt rozpoczął się 9. lipca 2019, prawdopodobnie poprzez dołączenie indyjskiego Hajdabaru do Fenicji na moment. Jednym z pierwszych i ostatnich bitew z Mongolią była pierwsza bitwa pod Konstantynopolem, która zakończyła się zwycięstwem Mongolii. Kolejny konflikt rozegrał się pod Londynem, z kolejną wygraną Mongołów. Wojna nigdy się nie rozstrzygnęła do końca.
Projekt infrastrukturalny
Pod koniec edycji planowano wybudować potężny, porównywalny do mongolskiej już istniejącej infrastruktury, system dróg lodowych, ale nadziemnych i węższych. Miał on obsługiwać transport z najdalszej kolonii madagaskarskie, aż do Zagrzebia, i od Walencji do libańskiego miasta. Projekt jednak się nie udał i wybudowano maksymalnie 5% dróg.